.jpg)
ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਪੰਜ ਉਂਗਲਾਂ
ਜਿਵੇਂ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਰਾਗ,
ਹਰ ਇਕ ਵੱਖਰਾ ਸਾਜ਼ ਹੈ,
ਜਿਵੇਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਬਾਗ।
ਥੱਲੇ ਦੀ ਉਂਗਲ ਮਿੱਠੀ, ਜਿਵੇਂ ਮਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ,
ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਰਹੇ, ਦੇਵੇ ਸੰਭਾਲ ਬਾਰੰਬਾਰ।
ਦੂਜੀ ਉਂਗਲ ਦਿਖਾਵੇ ਰਸਤਾ ਸੱਚ ਦਾ,
ਸੱਚਾਈ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਜਿਥੇ ਵੀ ਜਾਵੇ ਰਸਤਾ।
ਵੱਡੀ ਉਂਗਲ ਹੈ ਸਿਰੇ ਦੀ ਚਾਨਣੀ,
ਸੁਪਨੇ ਸਿਰਜੇ, ਲੈ ਕੇ ਆਰਜ਼ੂਆਂ ਦੀ ਸੰਗਨੀ।
ਨਾਮੀ ਉਂਗਲ ਗਾਉਂਦੀ ਹੈ ਦਿਲ ਦਾ ਗੀਤ,
ਪਿਆਰ ਦੇ ਸੁਰੀਲੇ ਸੁਰਾਂ 'ਚ ਬੁਣਦੀ ਪਰੀਤ।
ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਉਂਗਲ ਹੈ ਹੌਂਸਲੇ ਦਾ ਸਾਹ,
ਨਿਮਰਤਾ 'ਚ ਵੀ ਹੈ ਅਸੀਮਤ ਰਾਹ।
ਇਨ੍ਹਾ ਪੰਜਾਂ ਦੀ ਸੰਗਤ ਹੈ ਬੇਮਿਸਾਲ,
ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਇਹ ਉਂਗਲਾਂ ਬਣਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਕਮਾਲ।
ਅਣਿਮੇਸ਼ਵਰ ਕੌਰ
.jpg)
